Blijf op de hoogte en schrijf je in voor onze nieuwsbrief!
Teksten Stilteviering Voorjaar 2018 : Overgang
Februari
De keuze, zegt hij, is niet groot, er is verdriet
om bij te blijven, of kies je voor het leven.
Zo makkelijk klinkt hij, lacht moeilijk
en wenst geloof ik alle dingen nieuw.
Achter het raam zit het huiselijk leven
onder de lamp bij de hagelslag
luistert slordig naar elkaar en de muziek;
vier jaargetijden, eerste deel. Hoor de lente.
Wat al ruikbaar is moet nog te voorschijn komen
het kan eenvoudig toegevroren, februari,
verijsde rietpluimen aan metalen water.
Toch doet een reeds vergeten geur geloven
dat het komen zal. De dolle pimpelmees
weet er al van, net als de vlier aan het diepje
dat zich een weg slingert door modderig gras.
Het is zo ver weg, wij zijn zo stram vertederd
het huiverig oog stuit op de kerktoren
in de verte tussen onzichtbaar bezige bomen.
Gehoorzaam halen wij onze adem in en
als koolzuur in de Spa zo onbedwingbaar
groeit alles zich een weg naar boven.
Marjoleine de Vos
Januari, februari, hartje winter.
Sneeuw, vorst, kou.Een ijzig striemende wind houd de natuur in zijn greep.
Aan bomen hangende ijspegels weerkaatsen prille zonnestralen
in een palet van kleuren.
De aarde bedekt onder een deken van sneeuw,
de natuur ten diepste in haarzelf teruggetrokken
Maar toch,
Het eerste schuchter zonnetje een geschenk voor de natuur.
Leven wordt zichtbaar, hoorbaar.
Een krokus, sneeuwklokje een weg banend vanuit de sneeuw
naar het licht van de zon.
Het roodborstje wat zich laat horen.
Ontluikende schoonheid in de prilheid van het mogen zijn.
Langzaam ontwaakt de natuur uit zijn winterslaap.
Voedt zich met aarde energie, een opgaande krachtexplosie die zijn weerga niet kent.
Voeding voor al het leven.
Mijn ontwaken.
Ook ik worstel mij door deze winter maanden heen.
Naar binnen gekeerd, fysiek en innerlijk.
Heb de rust gevonden door het aanvaarden dat niet alles losgelaten kan worden.
Het mag er zijn, hoe vervelend soms ook, voor mij en anderen.
Innerlijk voel ik hoe kleine gebeurtenissen, binnen en buiten mij om,
mijn leven langzaam weer kleur geven.Het kunnen accepteren van wie ik ben.
Genieten van het lengen der dagen.De warmte van de zon op je huid voelen.
Fluitende vogels, een enkele bloem.
Ik voel het nieuwe ontwaken.Een voedende bron in en buiten mij.
Stanny
Ongestoorde ontwikkeling
Men moet de dingen de eigen stille
ongestoorde ontwikkeling laten
die diep van binnen komt.
Die door niets gedwongen of versneld kan worden.
Alles in het leven is groeien en vormt zich,
rijpt zoals de boom,
die zijn sapstroom niet stuwt en rustig in de lentestormen staat,
zonder de angst dat er straks geen zomer zal komen.
Die zomer komt toch!
Maar slechts voor de geduldigen die leven alsof de eeuwigheid voor hen ligt,
zorgeloos,stil en weids.
Men moet geduld hebben met onopgeloste zaken in het hart
en proberen de vragen zelf te koesteren
als gesloten kamers en als boeken
die in een zeer vreemde taal geschreven zijn.
Het komt erop aan alles te leven.
Als je de vragen leeft,
leef je misschien langzaam maar zeker,
zonder het te merken,
op een goede dag
het antwoord in.
Rainer Maria Rilke