Blijf op de hoogte en schrijf je in voor onze nieuwsbrief!
Teksten Stilteviering Rumi
Teksten stilteviering 21-10-2018 Uit de bron van Rumi
De herberg – Rumi
Dit mens-zijn is een soort herberg
Elke ochtend weer nieuw bezoek.
Een vreugde, een depressie, een benauwdheid,
een flits van inzicht komt
als een onverwachte gast.
Verwelkom ze; ontvang ze allemaal gastvrij
zelfs als er een menigte verdriet binnenstormt
die met geweld je hele huisraad kort en klein slaat.
Behandel dan toch elke gast met eerbied.
Misschien komt hij de boel ontruimen
om plaats te maken voor extase…….
De donkere gedachte, schaamte, het venijn,
ontmoet ze bij de voordeur met een brede grijns
en vraag ze om erbij te komen zitten.
Wees blij met iedereen die langskomt
de hemel heeft ze stuk voor stuk gestuurd
om jou als raadgever te dienen.
Reflectie op ‘De Herberg’ van Rumi – Ine Melse
Ik word wakker met een hoop onrust.
Deze onrust ken ik en ik heb geen zin in deze gast,
gooi het liefst de deur voor haar dicht.
Ik sta op, ga plannen en rennen om haar te vergeten,
maar dat lukt niet. Ik word doodmoe van mezelf.
Dan toch maar gaan zitten en voelen wat er is,
wetend dat deze onrust nooit alleen komt.
Onder haar jas neemt ze meestal verdriet mee.
En verdriet is wel de lastigste gast die aan mijn deur kan komen kloppen.
Ze vervult me met onmacht.
Maar ik weet ook: als ik me voor haar open stel en haar aankijk, wordt alles zachter, wijder …
Zij brengt me naast de pijn altijd iets moois: een herinnering, een inzicht, een stukje van de puzzel…
Dan stroomt het leven weer door me heen en ben ik in het nu.
Dat is haar geschenk aan mij.
Reflectie Stanny op de herberg van Rumi
Denkend aan de herberg van Rumi,
vraag ik mij af,
kennen jullie mij?
Sommigen van jullie weten mijn naam.
Maar kennen jullie mij echt,
terwijl ik vaak mij zelf niet eens ken.
Ik uit mij in vele gedaanten en emoties,
toon deze te pas en te onpas.
Zo ben ik bits of vriendelijk,
zenuwachtig of kalm,
eerlijk of oneerlijk.
Dan ben ik weer behulpzaam of juist niet.
Doe mijn dierbaren pijn, of mij zelf.
Al deze gedaanten en emoties,
of ik dat nu prettig vind of niet,
ben ik ook, zij horen bij mij.
Het zijn Gods geschenken,
levenslessen op mijn pad.