Blijf op de hoogte en schrijf je in voor onze nieuwsbrief!
Teksten Stilteviering
12 juni 2020 Vertrouwen
Onze vertrouwde maakbare wereld,vol tegenstellingen tussen arm en rijk,
gezondheid en economie, natuur en milieu.
Deze wereld als een kaartenhuis in elkaar gestort door een wereldwijde pandemie.
Niets lijkt meer zoals het was.Onze nieuwe wereld, zo anders.
Afstand van elkaar houden, bedrijven gesloten.
Thuiswerken en discussies over mondkapjes.
Weinig of geen contact met onze dierbaren in verpleegtehuizen,
risicogroepen of kleinkinderen.
Eenzaamheid, leven tussen angst en onzekerheid.
Wordt dit het nieuwe normaal ,Onze nieuwe maakbare wereld,
de stilte weer horen, het – er zijn voor een ander.
Mogelijkheden zien om dankzij de pandemie geluk te ervaren en te delen,
het leven te accepteren zoals het is.
Wordt dit mijn nieuwe leven in het nieuwe normaal?
Het antwoord wil ik niet weten, want dat is het leven niet.
De vragen wil ik leven om uiteindelijk te kunnen voelen dat ik in de antwoorden leef.
Vertrouwen, een ingeboren kwaliteit
als zaad in mij gelegd.
Verbonden met Zijn.
Vertrouwen geeft rust, ruimte, een gewortelde bodem, een wijde blik
Vertrouwen is een zielskwaliteit waaruit de hoop ontspringt.
Vertrouwen gééft vertrouwen; vertrouwen aan een kind gegeven laat het zich ontwikkelen.
Vertrouwen biedt mogelijkheden;
De ander benaderen vanuit vertrouwen.
Iemand die mij het vertrouwen schenkt bevestigt mij in wie ik ben.
8 maart
Oriah Mountain Dreamer : Het maakt me niet uit hoe oud je bent of wat voor werk je hebt. Ik wil weten wat je verlangens zijn en of je durft te dromen over dát waar je in je hart naar hunkert. Durf je het avontuur van het leven aan te gaan? Het is ook niet belangrijk welke planeten je maan kruisen. Ik wil weten of je tot de kern van je eigen verdriet kunt doordringen of trek je je terug en sluit je je af uit angst voor nog meer pijn. Kun je de pijn van het leven ervaren, zonder het te verbergen, te verdoezelen of vast te houden.
Ik wil weten of je met vreugde kunt omgaan, Kun je dansen van uitzinnigheid en de verrukking tot in je vingertoppen en tenen voelen tintelen! Zonder voorzichtig te zijn en rekening te houden met de beperkingen die je als mens hebt. Het is niet belangrijk of het verhaal dat je me vertelt waar is. Ik wil weten of je een ander kunt teleurstellen om eerlijk tegenover jezelf te zijn en of je de beschuldiging van verraad kunt verdragen zonder je eigen ziel te verraden. Ben je trouw aan jezelf? Em kun je schoonheid zien, zelfs wanneer het niet mooi is en kun je, door de aanwezigheid ervan, je eigen leven verrijken.
Het is niet belangrijk om te weten waar je woont, wat je hebt gestudeerd of hoeveel geld je hebt. Ik wil weten of je kunt opstaan na een nacht van verdriet en wanhoop, vermoeid en gekwetst tot op het bot en kunt doen wat gedaan moet worden. Het maakt me niet uit wie je kent. Ik wil weten of je met mij midden in het vuur wilt gaan staan en niet zult terugdeinzen. Ik wil weten wat jou staande houdt, van binnenuit, wanneer al het andere wegvalt.
Kun je alleen met jezelf zijn en op die eenzame momenten werkelijk van je eigen gezelschap genieten?
Teksten uit het boek “Stoppen met Zoeken’ van Dorothy Hunt.
Dorothy Hunt is spiritueel directeur van Moon Mountain Sangha in San Francisco, Californië. Hier geeft ze onderricht in de lijn van Adyashanti, die haar in 2004 vroeg om de dharma te onderrichten. Ze is de oprichter van het San Francisco Center for Meditation en Psychotherapy. Dorothy heeft een lange en diepe band met de leer van Ramana Maharshi en de weg van Zelfonderzoek, non-dualistisch zenonderricht, advaita en de christelijke mystici.
Tekst bij het aansteken van de kaars: (Johannes 3:8)
‘De wind waait waarheen hij wil, Je hoort zijn geluid, Maar je weet niet waar hij vasndaan komt En waar hij heengaat; zo is het ook Met iedereen die uit de geest geboren is’
Het verhaal van de rivier
Er was eens een stroompje op een verre hoge berg, dat op reis ging om te eindigen aan de rand van de woestijn. Op zijn reis had hij veel obstakels overwonnen, maar toen hij bij de woestijn aankwam, bleef zijn water maar verdwijnen, hoe hard hij ook het zand instroomde… Hij wist zeker dat het zijn lotsbestemming was om de woestijn te doorkruisen naar de bergen aan de andere kant, alleen wist hij niet hoe. Een stem uit de woestijn fluisterde zacht dat de wind de woestijn ook doorkruist, dus waarom de rivier niet. Toen de rivier tegenwierp dat de wind kan vliegen en hij niet, vertelde de stem dat hij zich om te beginnen moest laten opnemen door de wind. Maar de rivier wilde zijn identiteit niet verliezen, omdat hij bang was dat hij haar nooit meer terug zou krijgen. De stem van de woestijn probeerde de angst van de rivier te verzachten door uit te leggen dat de wind het water opneemt, meeneemt de woestijn over, het dan weer laat vallen als regen en dat de regen weer rivier wordt. Hoewel hij bang was, liet de rivier uiteindelijk zijn water toch als damp opstijgen. Hij werd opgenomen in de armen van de wind en voorzichtig de woestijn overgedragen en bij de verre bergtop aangekomen viel de regen neer.
Een blad, voorgedreven door de wind, Zonder tijd, zonder zorgen, zonder bestemming. Ware overgave.
Met je eigen schoenen, sta je In de voetafdruk van het goddelijke.
Wind is onzichtbaar, Maar bladeren buigen ervoor. Alles wat je ziet Komt voort uit wat je niet ziet; Licht schijnt Uit duisternis.