Blijf op de hoogte en schrijf je in voor onze nieuwsbrief!
7 februari Tina Geels
Muziek
Welkom, licht wordt ontstoken
Lied tekst: 1001 De wijze woorden en het groot vertoon: 1, 2
De wijze woorden en het groot vertoon,
de goede sier van goede werken,
de ijdelheden op hun pauwentroon,
de luchtkastelen van de sterken:
al wat hoog staat aangeschreven
zal Gods woord niet overleven;
Hij wiens kracht in onze zwakheid woont
beschaamt de ogen van de sterken.
Zijn woord wil deze wereld omgekeerd:
dat lachen zullen zij die wenen
dat wonen zal wie hier geen woonplaats heeft
dat dorste en honger zijn verdwenen-
de onvruchtbare zal vruchtbaar zijn
die geen vader was zal vader zijn
mensen zullen and’re mensen zijn,
de bierkaai wordt een stad van vrede
Groet
afstemming en gebed
muziek
Woord
Lezing: Lucas 16: 19- 31 “De rijke man en de arme Lazarus”
Lied tekst: 158b
Een schoot van ontferming is onze God.
Hij heeft ons gezocht en gezien
zoals de opgaande zon aan de hemel.
Hij is ons verschenen toen wij in
duisternis waren, in schaduw van dood.
Hij zal onze voeten richten
op de weg van de vrede.
Overdenking
Juist toen de avondklok inging gebeurde er iets geks.
Op diezelfde dag viel in Bunnik ’s avonds de elektriciteit nog een keer uit.
Het werd al gauw koud, ik was alleen thuis.
Even was er een moment van verlatenheid. Toen in een flits, gezichten van mensen – in nood onderweg in de kou en te voet…
Ik pakte mijn fiets uit de schuur. Buiten zag ik kaarsen brandden achter de ramen bij de buren. Mensen stonden op straat, iemand zei: ik weet het ook niet.
Toen ik terugkwam was alles weer gewoon, het werd al gauw lekker warm in huis. Toch hield ik er een onbestemd gevoel aan over.
Zo leven we alleen achter de voordeur met onze twijfels en onzekerheid.
Met zorgen over de kinderen, het vaak moeizaam lesgeven thuis.
Voor hoelang en hoe blijf je zelf op koers?
Vanmorgen wil ik jullie meenemen in een oud verhaal.
Het is een gelijkenis die Jezus aan zijn leerlingen vertelt.
Een verhaal met een boodschap.
Dat hoor je meteen aan het begin: er was eens… een rijke man die van
grote feesten hield en er was een bedelaar: Lazarus.
Hij wordt elke dag door zijn familie neergelegd bij de poort van de villa.
De straathonden likken zijn zweren.
De poort van het grote huis blijft dicht.
Lazarus sterft en hij wordt door de engelen in de schoot van Abraham gedragen.
Ook de rijke man sterft, hij wordt deftig begraven zoals het hoort.
En dan- voorbij de grens, als in een droom, neemt Jezus ons mee.
De rijke man heeft het benauwd. In de verte ziet hij Abraham met Lazarus
heel dichtbij hem. En hij vraagt hulp. Twee keer wordt de wet en de profeten aangehaald: de woorden van liefde en rechtvaardigheid meegegeven voor onderweg toen lang geleden.
Een kompas voor compassie, om kloven te overbruggen.
Maar deze kloof is te diep.
Lucas laat het beeld zo staan als deel van een groter verhaal.
De man zonder naam komt niet tot inzicht.
De kloof tussen rijk en arm is te groot.
De overvloed, de uitbuiting van het leven-
we zijn er veel te lang me door gegaan.
Lazarus, God helpt betekent zijn naam.
Ik red het niet alleen, ik heb jou nodig. Ook bij zo’n klein moment als hier bij
ons even de stroom uitvalt.
Een iets groter moment, als we ons met elkaar aan de regels moeten houden.
Als er een beroep op jou wordt gedaan.
Lazarus- de kwetsbare mens die het niet redt, onder ons, in ons.
Juist nu veel mensen tegen een muur oplopen van onmacht.
Thuis met de kinderen, thuis met je werk. Thuis alleen jij met jezelf.
Als je in het verborgene probeert toch iets moois van de dag te maken.
Jij, in het verborgene- zonder ophef, zonder stoer verhaal.
Jij onderweg, hoopvol maar ook wanhopig als je niet weet hoe het verder moet.
Als je wegkruipt met je I pad onder je dekbed.
In het verhaal is Lazarus uitgeput en hij wordt door engelen gedragen in de schoot van Abraham.
Daar is het veilig, daar is troost, warmte en begrip.
Die paar woorden ontroeren mij.
Misschien omdat ik als klein kind niet op schoot bij mijn moeder wilde,
ongeduldig en al jong op eigen avontuur.
Op schoot bij God- werd later een veilige haven in de stormen van mijn leven. Tot rust gekomen, stil geworden.
Ingevouwen in de plooien van liefde zoals een moeder haar kind beschutting geeft op schoot.
Ik denk aan het lied van Huub Oosterhuis:
Een schoot van ontferming is onze God.
Hij heeft ons gezocht en gezien
zoals de opgaande zon aan de hemel,
Hij is ons verschenen toen wij in
duisternis waren, in schaduw van dood.
Hij zal onze voeten richten op de weg van de vrede… (NLB 158b)
Zo zacht, zo warm en liefdevol.
Tegelijk valt Jezus in ons verhaal keihard uit naar de rijke man.
Jullie kennen toch de weg voor een liefdevol leven?
Het is doorgegeven in de oude verhalen, samengevat in de wet en de profeten.
Jezus wijst van zichzelf af.
Het gaat om het geloof van Jezus niet om het geloof in hem.
Toch zit die rijke man ook in ons.
Niets mis met ambitie, leef wat je hebt meegekregen maar niet ten koste van anderen. Stiekem kruipt die rijke man ons onder de huid, niet altijd maar soms toch wel. Het dikke ik speelt weer op, je wilt gezien worden, je zet je pauwenveren op en je streelt zelf je ego als een ander het niet doet.
Je wilt ook in de etalage staan, een goede pers voor jouw prestatie.
En je gaat solo, uit de verbinding met de ander, jezelf en je bestemming.
Waar je uit de verbinding gaat, ga je uit God.
De nabije verbinder in liefde en aandacht. Voor de andere en voor jezelf.
Beiden zijn wijzelf de rijke vrouw en de arme Lazarus.
Een verhaal waar kloven overbrugd worden, waar we heel worden.
een verhaal waar jij in mag wonen.
Voorbij aan nieuwe polarisatie, nieuwe kloven juist nu in deze bizarre tijd.
In verbinding blijven met de bron, met de liefde die ons bij elkaar houdt.
Dat vraagt om een kritische houding, dat vraagt om liefdevolle aandacht
voor elkaar en voor onszelf.
Lazarus in jou, kwetsbaar en teer.
Als een omgekeerde held.
Opgenomen in de schoot van ontferming.
Daar diep van binnen wordt je gedragen door engelen die ook jouw
leven behoeden en bewaren.
Geborgen in de plooien van zijn liefde en nabijheid.
God niet ver weg, maar heel dichtbij in de aandacht die we aan elkaar
kunnen geven. als bescherming voor onderweg, nu het koud is om ons heen.
in een bizarre tijd waar we elkaar moeten behoeden en bewaren.
Geen dure woorden meer, die tijd is voorbij.
Wel tijd en aandacht voor elkaar.
Het verhaal van de rijke Lazarus en de arme rijke mogen we zelf afmaken.
met de vraag: wanneer voel jij je als de rijke Lazarus?
Stilte
Tekst
Dichters en denkers zeggen mij:
Het zuiverste, het warmste van ieder mens
dat wat het meest onvervreemdbaar van jou is
– jezelf, jij, dat blijft bewaard
en komt ten goede aan heel de aarde.
Iedere uiting van menselijkheid
zal ooit worden gehoord,
iedere trilling van liefde wordt opgevangen
en weerkaatst en plant zich voort.
Wat jij ooit, in het verborgene hebt gedaan
aan de minste van de levenden,
dat heb je gedaan aan alle leven
aan dat langzaam volwassen wordende
lichaam van menszijn, wij allen.
Wat je voor de bloemen en de planten hebt gedaan,
voor de vogels en je kat,
Voor je kinderen en de mens die sterft,
en zelfs je liefde voor stenen:
Dat komt terecht, dat blijft bewaard,
dat heb je uitgezaaid,
in de ziel en het geheugen van de mensheid,
wij allen.
(vrij naar Huub Oosterhuis)
Muziek
Delen
Voorbeden, afgesloten met
liedtekst: 647
Voor mensen die naamloos,
kwetsbaar en weerloos
door het leven gaan,
ontwaakt hier nieuw leven
Wordt kracht gegeven;
wij krijgen een naam…
stil gebed
afgesloten met het Aramese Onze Vader
Bron van Zijn, die ik ontmoet in wat mij ontroert,
Ik geef u een naam
opdat ik u een plaats kan geven in mijn leven.
Bundel uw licht in mij –
maak het nuttig,
vestig uw rijk van eenheid nu,
uw enige verlangen handelt dan
samen met het onze.
Geef ons wat we elke dag nodig hebben
aan brood en aan inzicht.
Maak de koorden van fouten los
die ons vastbinden aan het verleden,
opdat wij ook anderen hun misstappen
kunnen vergeven
Laat oppervlakkige dingen ons
niet misleiden.
Uit u wordt geboren:
de al werkzame wil,
de levende kracht om te handelen,
en het lied dat alles verfraait
en zich van eeuw tot eeuw vernieuwt.
Zegenbede
Muziek