Blijf op de hoogte en schrijf je in voor onze nieuwsbrief!
Pinksteren Roos van Doorn
Welkom. Mijn naam is Roos van Doorn. Ik ben de vaste voorganger van de Ontmoeting in Bennekom. Vandaag vieren we het Pinksterfeest. Het feest van vuur, van enthousiasme, van ontmoeting en in beweging komen. We vieren vandaag dat dit bestaat. Wat een wonder! We nodigen het met dit filmpje uit in ons midden en in onszelf. We wakkeren het innerlijk vuurtje aan bij onszelf, bij elkaar. Welk vuurtje dat ook maar is voor jou, een vrijzinnig christelijk vuurtje, een humanistisch vuurtje, een gnostisch of agnostisch vuurtje of een vuurtje wat geen naam heeft, geen herkenbaar hokje maar wat je voelt branden en wat vlam vat als er vonken van inspiratie in de buurt komen.
En om dit te kunnen doen, nodig ik je uit om de ruimte waar je dit filmpje kijkt even klaar te maken. Zit je lekker? Wordt je even niet gestoord? Heb je een kaars bij de hand en iets waarmee je een kaars kunt aansteken? Zoniet, zet dit filmpje even op pauze en maak de ruimte om je heen zoals het jou past. Zodat je kunt zeggen: dit is voor nu even een heilige ruimte, heilige tijd.
Nu nodig ik je uit even je lichaam te voelen, de tempel van je ziel. Die al jaren met je mee gaat, of nog niet zolang. Die misschien piept en kraakt en pijn doet en desondanks jouw lichaam is, waarmee jij door dit leven gaat. Jouw lichaam dat maakt dat je kunt denken, lachen en huilen en eten en uitrusten en voelen dat de zon schijnt de wind waait. Haal een paar keer rustig adem: de inademing, de nieuwe inspiratie, van boven, laat het je neus instromen, je longen en van daaruit door je hele lijf, en de uitademing door je voeten naar beneden, de aarde in, en je geeft aan de uitademing alles mee wat je voor dit half uur even niet nodig hebt en los kunt laten.
Hier zijn we dan, dwars door verschillende tijdstippen en ruimtes verbonden met elkaar.
Wat jij brengt
Wie jij bent
Verrijkt ons allemaal
We verwelkomen je blijdschap, je humor, je hoop, je trots
En we verwelkomen je verdriet, je angst, je boosheid
En de stukjes van jezelf die nog er nog niet klaar voor zijn om te worden gezien en gehoord:
Die zijn ook welkom
Want wij zijn mensen die vertrouwen hebben
Vertrouwen in een welkom dat alles omarmd
Mensen die geloven in de mogelijkheid om te groeien
Mensen die vertrouwen hebben in het kostbare cadeau van wat waar is voor jou, voor mij
Mensen die geloven dat uitproberen, leren, veranderen veelbelovend is
Geloven dat we onszelf en anderen steeds beter kunnen leren kennen,
dieper en dieper
We komen samen als mensen van hoop
mensen die geroepen zijn om elke dag die ons gegeven is, te leven
zo goed als we dat maar kunnen
van hart tot hart
we houden elkaar vast, we bemoedigen elkaar
en sturen iedereen die dat nodig heeft liefde en aandacht
Moge dit half uur ons en anderen tot zegen zijn
Laten we even bewust adem halen en hiermee dit half uur met elkaar ingaan
Pinksterverhaal
Handelingen 2
Pinksteren hoort bij het Paasfeest. Het verhaal wat we ritueel herbeleven geeft ons 40 dagen van voorbereiding en 50 dagen van feest. Mooi eigenlijk, hoe al die dagen ons helpen vertragen. Het helpt om bij de essentie van elke episode in het verhaal te komen.
Op het moment dat we het verhaal van vandaag binnenstappen, is Jezus gestorven aan het kruis en een aantal malen op wonderbaarlijke wijze aan de leerlingen verschenen, waardoor langzaam het besef in hen groeit dat Jezus niet echt dood is en dat de boodschap van liefde, waarvoor ze met Jezus leefden, verder gaat. Maar ook de verschijningen van Jezus houden op. Het verhaal van de hemelvaart laat Jezus als een romeinse mythische held opstijgen ten hemel op een wolk en dat is voor de leerlingen indrukwekkend en bemoedigend en treurig tegelijk, want het afscheid wordt daarmee nog definitiever. Het dwingt hen in hun eigen schoenen te gaan staan. En te gaan leven en geven wat Jezus hen geleerd heeft. Een boodschap van liefde en bevrijding voor iedereen. Niet langer is Jezus in hun midden als hun goeroe, ze moeten het nu zelf gaan doen. Een moment van spiritueel volwassen worden. En dat gaat, zoals wij allemaal weten, met vallen en opstaan. Soms voel je je daarvoor te klein, niet goed toegerust. Op het moment van het verhaal van vandaag zijn de leerlingen zijn bij elkaar in een huis in Jeruzalem.
“Opeens klinkt een ruisen zoals van een geweldig gedreven ademen en het geruis vult heel het huis waar ze samen zijn. Er zijn tongen van vuur die zich verdelen en zich neerzetten op ieder van allen. Ze worden allen vervuld van heilige geestesadem. En beginnen te spreken met andere tongen, zoals de geestesadem hun geeft uit te spreken.
Op dat moment zijn er in Jeruzalem mensen uit elk volk onder de hemel. Ze komen op het geluid af en ze zijn verbijsterd, want ieder hoort in zijn eigen taal spreken. Ze vragen zich af hoe het kan. De leerlingen waren toch allemaal Galileërs? Sommigen staan versteld, anderen zeggen schertsend: die zijn volgegoten met zoetigheid! Maar Petrus staat op, samen met de leerlingen en zegt “ nee we zijn niet dronken!” En ze vertellen aan alle mensen in hun eigen taal al het goede dat ze van Jezus geleerd hebben.
Overweging
Het verhaal van vandaag vertelt ons over ruisen van wind en over tongen van vuur. Tongen die vermenigvuldigen en delen, zoals vlammen in een aanwakkerend vuur. Tongen die talen zijn, vreemde talen, maar allemaal talen van het hart, zoals de geestesadem ingeeft uit te spreken.
Pinksteren is de wouw, de woehoe!
De echo van de toehowaboehoe, Gods geest die over de wateren zweeft bij de eerste dag van de schepping. Pinksteren gaat over creatie en creativiteit. Over geestdrift, enthousiasme, aangeblazen worden!
De Pinksteren is het verhaal van de grote Refill van inspiratie. Dat moment van vervuldheid wat wonderbaarlijk genoeg weer komt, ook als je dacht dat het er niet meer was, dat alles uitgedoofd was. Nieuwe zin in je leven voelen borrelen en bruisen, nieuwe zin nieuwe betekenis die je leven krijgt. Niet zomaar. Het hoort bij leven met een diep verlangen, en bij leven met verlangen hoort af en toe met lede ogen zien dat de wereld of jouw wereld niet is geworden zoals je het had gehoopt, de pijn daarvan voelen snijden en desondanks blijven voelen wat je verlangen is. Na al het zien wat er is en voelen wat er te voelen is en verteren, dan komt er dat moment dat je opnieuw kracht krijgt , voelt hoe het je een wijzer mens gemaakt heeft, voelt dat je iets te geven hebt.
Als Pasen ontluiken is, de eerste dagen nog kwetsbaar, dan is Pinksteren de vurige bloem die in volle glorie en aanwezigheid straalt.
En ik vind het zo’n mooi gegeven dat het verhaal hier nog niet mee uit is. Dat toen de leerlingen allemaal hun kracht vonden en iets te geven hadden. iedere leerling zijn eigen vuurtje voelt ontbranden en dan:
ieder gaat spreken in verschillende talen.
Zodat het verstaanbaar wordt voor ieder mens, ‘uit elk volk van die er onder de hemel zijn’. De boodschap van Jezus is er niet alleen voor Joden, maar voor de hele wereld. En ik neem hier de vrijheid om het ook vertalen als: de boodschap van liefde en bevrijding kan niet iedereen op dezelfde manier verstaan. Tot de ene mens spreekt de taal van de liefde makkelijker via dans, de ander via filosofie, de ander via meditatie, de ander via muziek, de ander via massage, de ander via een goed gesprek, de ander via stilte.
We zijn als mensen allemaal zo anders in het ontvangen en het doorgeven van de vonken van liefde Wat een geschenk is het, als je mensen tegen komt die jouw ‘taal’ spreken, zodat je de universele taal van de liefde erin kunt verstaan.
En jammerlijk genoeg: we lopen elkaar daarin soms ook mis. En wat goed dat dit verhaal ons laat weten: er zíjn verschillende talen. Dat we erkennen dat dat zo is. Dat we zien dat de ander niet ‘dronken’ is als hij of zij vol geestdrift iets vertelt wat je niet kan volgen, wat je vreemd voorkomt.
Een week geleden fietste ik zo dit stukje van het Pinksterverhaal in. Ergens diep in katholiek zuid Limburg zagen we op een heuvel een kapelletje. We klommen er naartoe. Tot onze spijt: gesloten! Vanwege corona was het niet mogelijk deze heilige nader te komen. De deuren waren dicht: tralies, hekwerk, donkerte.
Toen zag ik het sleutelgat en toen ik mijn gezicht dichterbij het sleutelgat bracht, om er doorheen te kijken, sprong het licht aan. En precies, maar dan ook precies ter hoogte van het sleutelgat kon je het beeld van de heilige zien. Het was in één lijn met het sleutelgat.
Ik riep geestdriftig naar mijn fietsvriendin die alweer afgedaald was: ik kan haar zien, het licht is aangegaan! Ze kwam terug en ik zei: dit is Pinksteren, Dat is natuurlijk prachtige beeldtaal voor een momentje van verlichting. Dit wil ik ze laten zien. hiervan maak ik een foto voor mijn gemeente. Maar hoe ik ook fotografeerde: ik kreeg haar niet scherp in beeld.
Een zucht van teleurstelling ontsnapte me. En toen dacht ik: wacht eens, dit is nog steeds het pinksterverhaal. Ik kan er niet zomaar vanuit gaan, dat datgene wat ik zie, 100% overdraagbaar is aan alle mensen die ik het wil laten zien. Wat voor mij scherp en duidelijk werd, is eigenlijk ook weer een persoonlijk verhaal.
Mijn fietsmaatje had een andere telefoon en zij probeerde het ook. En warempel: daar was ze: de heilige Rosa in beeld. Met andere hardware en andere software lukte het haar wel. En daarom kan ik u haar nu toch laten zien.
En dat is bijna jammer voor het verhaal, behalve dat het goed nieuws is en dat het mijn wens is: dat er mensen om u heen zullen zijn, die uw taal spreken. De taal die uw hart bereiken kan, de taal waardoor het licht opeens aangaat. De taal waarmee je heel eventjes door het sleutelgat kunt kijken en blij verder de wereld infietst om te vertellen wat je gezien hebt.
Dat het je niet ontmoedigt als je iemand tegen komt wiens taal je niet verstaat, maar dat je even checkt of je boven het hoofd van diegene ook een vlammetje ziet branden. Dat we dat in elkaar herkennen, dat we daar naar zoeken. Dwars door alle talen van religies, culturen, communicatievoorkeuren heen. Dwars door alle manieren waarop we soms heftig reageren, omdat we allemaal wel op een bepaalde manier door het leven getekend zijn, heen.
Met het lied wat Beyoncé straks zingt sluit ik af
Dat je hoort :
De wind praat met me
Als voor het eerst
Het is een onweerstaanbare melodie
Die beelden van een paradijs oproept
En zegt: sta op!
Voor het licht uit de hemel
Merk hoe het je op beurt,
Brandt met jouw vuur een gat in de nacht
Spirit! Kijk hoe de hemel open breekt
Spirit! Hoor je haar roep?
Neerstortend water
Je probeert je hoofd boven te houden
Als je beeft en trilt, dat is wanneer het wonder geschiedt
Dan verzamelen de sterren zich, om je te vergezellen
Je bestemming komt dichterbij
Sta op en knok ervoor
Betreedt het ver weg gelegen land
En wees één met de de grote Ik ben die ik ben
Ik ben
Een mens is tot volwassenheid gekomen
Moge het zo zijn.
Amen
Gebed/ intenties voor de wereld
Dit is het moment waarop u thuis de kaars aan kunt steken. En als nu je lucifer langs het doosje strijkt als de steentjes die tegen elkaar aanketsen in de aansteker of de elektrische lading die heen en weer vonkt en die jouw kaars kan laten ontvlammen, dan is dat als die vonk van inspiratie, die zomaar over kan springen. En die vonk wensen we elkaar toe. Onszelf, alle mensen die we kennen en alle mensen die we niet kennen. Mensen in pijn en verdrukking, mensen die moe en lamgeslagen zijn, mensen die zich overvraagd voelen. Moge de vonk van het pinkstervuur hen en ons nieuwe kracht geven.
We kijken en luisteren nu naar het Onze Vader in het Swahili, omdat soms iets bekends in een andere tong weer andere stukken van onze ziel kan raken.
Zegen
Moge de zegen van het vuur met je meegaan. Het vuur dat inspireert, verwarmt, energie geeft. Dat die mag opvlammen in je hart als je het nodig hebt. Dat je er anderen mee zult aansteken en dat je je door anderen laat aansteken.
Moge de zegen van de lucht met je meegaan, in wind die waait, in elke ademteug, moge het je in beweging zetten en nieuwe ruimte scheppen om te leven.
Moge de zegen van de Allerhoogste, Allerdiepste en Allerdichtbijste je vergezellen op je levensweg.
Amen
Extra collecte voor AVAAZ
Avaaz is een online campagnenetwerk van 65.000.000 burgers wonend in 194 landen dat de stem van gewone mensen laat doorklinken in wereldwijde besluitvorming. De leden zijn jong, middelbaar en oud. Ze zijn werkzaam in iedere baan die je je maar kunt indenken, met pensioen, werkloos of schoolgaand. Het enige dat hen allemaal verenigt, is een engagement voor een betere wereld.
Avaaz, dat in verschillende delen in de wereld ‘stem’ betekent, heeft een simpele, democratische missie: het gat dichten tussen de wereld die we hebben en de wereld die de meeste mensen willen. De gemeenschap is uniek omdat ze in staat is om overal ter wereld, binnen 24 uur, druk van de bevolking op overheden uit te oefenen en in te spelen op crises en kansen.
Avaaz accepteert geen financiering van bedrijven en overheden om onafhankelijk te kunnen blijven. De campagnes worden door de leden en burgerdonaties gefinancierd.
Als u Avaaz wilt steunen kan dat door uw collectebijdrage over te maken op ons gironummer NL78INGB0000870161, ten name van Vrijzinnigen Bennekom o.v.v. Bijdrage Avaaz.
U kunt natuurlijk ook lid worden van Avaaz.
https://secure.avaaz.org/page/nl/